Land of the long white cloud...

17 januari 2010 - Napier, Nieuw-Zeeland

AAAAAAAAAHHH!! Eindelijk een blogbericht vanuit het land of the first sunrise...
Tja nu ben ik echt aan de andere kant van de wereld... New Zealand! En het is hier werkelijk adembenemend mooi! Wat een geweldig land...

Maar om bij het begin te beginnen...
Na mijn vorige blog ben ik met de Greyhound (bus), in ongeveer 12 uuur, vanuit Melbourne naar Sydney gereden. 's Avonds vertrokken, dus dat betekende 's ochtends vroeg in Sydney. Daar heb ik wat post opgehaald en ben meteen doorgegaan naar het vliegveld van Sydney, om daar te kunnen profiteren van het draadloze internet, dat op vliegvelden vaak gratis aangeboden wordt... Nou niet op Sydney Airport dus... maargoed, no problemo, ik heb me prima weten te vermaken in de 12 uur die ik op het vliegveld moest wachten :)...
Om 19:00 uur vertrok dus eindelijk mijn vliegtuig naar Auckland! Echt supercool natuurlijk, gewoon naar Nieuw-Zeeland!!! Voor ik alle security-checks door was, was het inmiddels alweer 1:00 uur (plaatselijke tijd :p). Nu alleen nog met de bus naar de stad... Daar werd het slightly lastig, because toen ik wat geld wilde pinnen voor de bus, met mijn always-supposed-to-work-all-around-the-world Rabobankpas, besloot de pinautomaat mij niet te voorzien van some New-Zealandse Dollars...
Na een paar uur van alles geprobeerd te hebben besloot ik mijn Australische bankpas te gebruiken... Lucky me! Met de 20 AU$, die op mijn Ozzie-rekening stond had ik precies genoeg om naar de stad te komen... En daar werden mijn Nederlandse passen gewoon geaccepteerd, zodat ik voor mijn heeeerlijke hostelbedje kon betalen!
Next day zou Roos arriveren, die was vanuit Cairns via Sydney naar Auckland gevlogen (op Sydney Airport had ze mijn vliegtuig zelfs nog uitgezwaaid...). Na een beetje zoeken in het hostel had ik haar kamer gevonden... Waaaaah! Wat is dat vreemd om iemand, die je uit Nederland kent, opeens in Auckland te ontmoeten!!! Fantastisch!
Vanuit eerder contact hadden Roos en ik al met elkaar afgesproken om een stuk met elkaar te gaan reizen. Geef ons vijf minuten brainstormen en er liggen -tig plannen. We waren het snel eens over het soort vervoer dat we zouden gaan gebruiken om NZ mee te doorkruisen...een auto geeft definately de meeste vrijheid! En voor 2 maanden reizen in NZ leek kopen ons the most suitable option...
En dus gingen we op zoek naar cars for sale! In een hostel vonden we uiteindelijk een aantal advertenties... na een paar telefoontjes bleek dat we er snel bij moesten zijn: alles was al verkocht... er was nog één advertentie over (een met viltstift beschreven A4'tje, zonder plaatje, zonder echte details...), we besloten te bellen voor een afspraak en yup de auto was nog steeds te koop! Snel een afspraak gemaakt om de auto te bekijken.
En daar stonden we 's avonds te wachten voor het hostel, totdat er een oude crème-witte auto om de hoek komt. Na een testritje zijn we eerst gaan meeten met Iris en Mirjam, die op dit moment ook door Nieuw-Zeeland aan het reizen zijn! We hebben superlekker gegeten met zijn vieren! En na het eten hebben Roos en ik maar besloten om de auto te buyen! En nu touren Roos en ik dus rond Nieuw-Zeeland met een Nissan Sunny uit het jaar 1987... we call him Murphy!!!
Eerst hebben we nog wat dingen geregeld, zoals een tent en wat camping gear, zodat we op goedkope campings kunnen slapen, instead of dure hostels ;).
On Friday de 8e zijn we met Murphy vertrokken richting een prachtig gebied, the Coromandel Peninsula. Onderweg zijn we nog gestopt at the Botanic Gardens van Auckland, en die zijn heel erg cool! Geen straf dus als je iets langer moet blijven als je een lege accu hebt...;) (hihi, we waren vergeten de lichten uit te doen...) Maar al snel weer on our way richting Coromandel. Het is op het Noorder Eiland heel tropisch, dus overal staan varen-achtige palmbomen (zelfs tussen de naaldbomen...). De volgende dag zijn we doorgereden door de Coromandel. Murphy is een beetje oud, dus bergop gaat soms wat langzamer dan de meeste weggebruikers fijn vinden (voor ons de perfect opportunity om de scenery goed te kunnen bekijken), we worden dan ook telkens heel hartelijk bedankt (doormiddel van een hump on the horn) als we wat auto's achter ons voorbij laten gaan... de highways zijn hier btw tweebaanswegen met om de 10 meter een nieuwe bocht of een nieuwe heuvel... erg lastig dus om de speedlimit van 100 kmph te kunnen bereiken...
's middags zijn we over een gravelroad naar de andere kant van het Peninsula (schiereiland) gereden naar Hahei beach, waar we een suuuuuupermooie wandeling hebben gemaakt langs de kust (echt schi-tte-rend!!!). 's Avonds (met low tide) konden we een kuil graven op Hot Water Beach en daar zou dan warm water in komen te staan! Wij begonnen natuurlijk op de verkeerde plek te graven, precies tussen de bronnen in (en niet erboven...). Uiteindelijk bleek het water ook echt HEET te zijn, not very comfortable... maar wel een leuke avond!!!
Weer verder gereisd... nog een prachtige wandeling gemaakt in de Puketui valley, prachtige views en een wandeling door een mijn-grot-ding, heel cool!
Daarna door naar Tauranga en de McLaren Falls (prachtige campingplaats). En of course ook Rotorua, waar een hoop vulkanisch gesteente is, incl. geisers en borrelende meertjes... Just one thing... neusknijpers verplicht, want de stank die onze prachtige planeet uitstoot is close to onverdragelijk!!!
Our journey continued richting de oostkust van het Noorder Eiland, want daar had Roos afgesproken haar New Zealandse family te ontmoeten. We vervolgden onze weg dus richting Napier, waar de familie van Roos woont. Onderweg zijn we nog gestopt in een stadje Murupara om boodschappen te doen, de sfeer die er hing was een beetje gek dachten wij. Niet zo gek eigenlijk, want later werd ons verteld dat Murupara een zeer gang-violent stadje is, waar de gemiddelde blanke Nieuw-Zeelander liever zo snel mogelijk langsrijdt, hihi...
Eenmaal weer op weg bleek dat we over een 95km lange gravelroad zouden gaan (gravelroad is dus een heel kleine weg van grint...) en dat zou natuurlijk veeeeeeeel langer nemen dan we gehoopt hadden. Alsof dat niet genoeg onverwachte vertraging was kregen we ook nog een sort of accident dingetje met onze auto. We zijn met onze auto van het grintweggetje in een berm geslipt. Both Roos and I were OK, alleen een beetje geschrokken. Het enige echte probleem was dat onze auto, Murphey, vaststond in de berm. Daarvoor was dus wat hulp nodig, maar op een gravelroad van 95km door the middle of nowhere is geen telefoonbereik. Dus we waren afhankelijk van wat voorbijgangers, die in het volgende dorp (zo'n uur verderop), wat hulp konden regelen. Na heel wat uren wachten kwam er een towtruck om Murphey uit de berm te vissen. De towtruck bracht ons mee 'into town'... Het werd meteen duidelijk waarom we zo lang hadden moeten wachten... We waren twee uur onderweg naar het dichstbijzijnde stadje met een garage. Het was inmiddels al laat in de avond, dus bood de garage-man aan dat we in zijn huis zouden overnachten. Poooh wat zijn die mensen hier toch verschrikkelijk lief! Toen we de volgende dag opstonden bleek dat Murphey alleen een paar deukjes had opgelopen, waarvan het grootste deel inmiddels al was gerepareerd. Gelukkig gelukkig!!!
On our way again dus! Hoeps richting Napier, waar we op dit moment bij de familie van Roos zitten. Echt ooongeloooovelijk lieve mensen! Bij aankomst werden er door de hele familie (Robert (de zoon van de zus van de oma van Roos), Lara (zijn vrouw), Hannah (de dochter van Robert), Libby (de dochter van Robert, ongeveer even oud als Roos) en Nick (de zoon van Robert)) plannen bedacht om het hele weekend leuke dingen te doen rond Napier. Echt ontzettend leuk! We hebben dus het hele weekend de omgeving van Napier verkend, wijn geproefd, marktjes bezocht, gewandeld en werkelijk heeeeeeerlijk gegeten 's avonds.
En inmiddels is het weer tijd om dit geweldige huis te verlaten en onze weg rond Nieuw-Zeeland te hervatten. A little peak into the future... vandaag zullen we richting Taupo rijden om daar te gaan Sky-diven, dan willen we de Tongariro Crossing lopen (mt. Doom voor de Lord of the Rings fans onder ons...) en daarna black water rafting in de Waitomo Caves. Nadere toelichting in mijn volgende blog...
Suuuuuuuuuperveel groetjes vanuit Nieuw-Zeeland.

Xoxo
T.

ps. voor foto's klik hier.

12 Reacties

  1. doortje rammers:
    17 januari 2010
    Hallo T.EN R. Je kuntje nu dus wel voorstellen dat wij ook erg van NZ houden. Wij zijn er 7 maal geweest, dus hebben heel wat mooie dingen gezien. Hoewel wij een beetje te oud waren voor sky diving.
    Als jullie nog naar het Z.eiland gaan,Kun je bij Queenstown ook aan wildwater rafting doen. We wensen jullie een fijne reis toe en gravel wegen zal je nog wel vaker tegen komen. Leg een papiertje op het dash bord terherinnering aan je licht. Want er zijn meer wegen waar je uren niemand tegen komt. groetjes Doortje en pierre
  2. Daniëlle:
    18 januari 2010
    Hey Thomas,

    Wat een avonturen heb je allemaal beleefd zeg! Ik ben erg blij dat het goed met jullie gaat en dat jullie het zo naar je zin hebben samen. Maar jullie hebben wel weer Murphy's Law bewezen, ik heb het even opgezocht en de wet gaat als volgt; als een gebeurtenis zich een oneindig aantal keer herhaalt en iedere keer is er een kleine kans dat iets misgaat, dan gaat het vroeg of laat een keer mis. Gelukkig is alles goed gekomen. Ik hoop dat jullie niet nogmaals met deze wet in aanraking komen! Ik wens jullie nog heel veel plezier!
    Je moet de groetjes hebben van tante Johnny!

    groetjes Daniëlle
  3. Bart:
    18 januari 2010
    T.!

    Vet gaaf gozer, weer lekker gelezen! Wat kan ik zeggen, simply, seriously, awesome! Ben je nog van plan terug te komen, of denk je dat je er maar gaat wonen :P! Ik kijk uit naar de volgende blog ;)!

    Groetjes,

    B.
  4. Maartje:
    18 januari 2010
    Schááát, ik zeg maar één ding: "Awesome!"

    (L)
  5. Anne:
    18 januari 2010
    Hoi Thomas, blijven sturen die blogs! We volgen je ademloos!
    Groetjes, Bernard & family
  6. Annemieke:
    18 januari 2010
    ha die Thomas
    Pas je goed op ons meisje? ( grapje!~)
    We zijn heel benieuwd naar jullie sky belevenissen en zien de volgende blog met smart tegemoet.
    Groetjes Annemieke
  7. Monique:
    19 januari 2010
    Hi Thomas,
    Nou, ik ben ook helemaal niet jaloers hoor. Het is hier ook heel erg mooi: de sneuw is weg, het is weer mooi grijs hier en overdag werken we.

    Kortom: blijf lekker genieten joh. En doe Murhpey de groeten. Gave blog!
    Monique
  8. Astrid:
    20 januari 2010
    Dag schat,
    Wat een geweldige belevenissen weer, behalve dan het van-de-weg-in-de-berm-verhaal, alhoewel het zeker een belevenis is. Zoals tante Doortje zegt er komen nog meer van dit soort wegen dus stay on the road and take care the both of you.
    Ik verheug mij op jullie volgende verhalen. De foto's zijn prachtig, wat een land! Heel veel plezier.

    liefs Mamsie
  9. Dirk Jan:
    22 januari 2010
    Jeetje, wat was ik slaperig toen we belden! Probeerde de volgende ochtend het gesprek terug te halen maar kon me niks meer herinneren... Heb ik hele domme dingen lopen zeggen?! Vast wel... :S :)

    Leeft Murphey nog?!

    XoXo
  10. Sander:
    27 januari 2010
    We hebben zojuist jullie avonturen gelezen en avontuurlijk is het zeker, zoveel is wel duidelijk. Veel plezier

    S&R
  11. Marijke Borstlap:
    31 januari 2010
    Hee Tommie, wat een verhalen zeg !! Adembenemend beschrijf je hoe alles eruit ziet, je proeft de sfeer en ziet alles voor je ! Als je niet gaat vliegen later kun je altijd nog schrijver worden !!!!
    heel veel groetjes van ons en wees voorzichtig heh, je hebt nog een moeder en 2 zussen thuis !
    Marijke
  12. Anita:
    4 februari 2010
    Hoi Thomas, wat geweldig om te lezen hoe je het naar je zin hebt! Ik bewonder je wel hoor want je moet toch wel het één en ander in je hebben om aan zo'n avontuur te beginnen! Je bent een toppertje! Geniet lekker verder goosje....
    xx Anita