Wauw!!!

Hi there... Dankiepankie voor alle coole berichtjes again! Be prepared, ik heb weer een hoop belevenissen te beschrijven sinds mijn vorige bloggie.
Pooh, ik was zo'n 1500 km terug blijven hangen, in Napier. Tja want na een geweldig weekend bij de familie van Roos, zijn Roos, Murphey en ik doorgecruised in de richting van het grootste meer van Nieuw-Zeeland, Lake Taupo.
In Taupo (stadje ten Noorden van het Taupomeer) waren Roos en ik vastbesloten om een aantal boekingen te maken...
First and foremost wilden we heel graag gaan Skydiven!
Daarnaast wilden we in Taupo ook arrangements maken om de Tongariro-crossing te lopen. Allebei dingen die zeer van het weer afhankelijk zijn, het was dus nog niet helemaal zeker of beiden door konden gaan.
Allereerst maar naar het information centre om te regelen dat we uit een vliegtuigje gegooid konden worden... Nu nog maar even afwachten of de wolken een beetje ruimte wilden maken...
's Avonds gecampeerd op een free campsite vlakbij de Huka Falls, een verry verry sterke stroomversnelling en waterval. Heel erg mooi!
De volgende ochtend moesten we ons om 9:30 uur bij het information centre melden voor de skydive, nog steeds met een zeer bewolkte hemel boven ons hoofd.
Maar Whoopwhoop! we mochten toch door naar het airport van Taupo, want om 10:00 uur zouden we dus, in jumpsuit, met instructor en parachute (ook wel best belangrijk!) in een klein roze vliegtuigje gepropt zitten, samen met 6 andere tandem-jumpers.
Jaaa, wees gerust... in het vliegtuig werd je stevig aan een zeer ervaren Skydiver vastgemaakt (het was namelijk een tandem-jump)... ik hoefde me dus geen zorgen te maken over het tijdstip waarop de parachute het 'O zo bekende cruciale rukje aan het touwtje nodig heeft. Dat was in mijn geval de taak van Steve, een hele aardige Ozzie in NZ.
...Het vliegtuigje begon snelheid te maken over het kleine startbaantje van gras. Binnen 15 tot 20 minuten waren we op 12.000 feet (onze jump-hoogte, 15.000 voet was ook mogelijk (15 seconden meer freefall voor 100 dollar meer...)). Op dat moment ging het luikje achterin het vliegtuigje open.
Ik was met mijn instructeur als een van de eersten ingestapt, dus ik zat ook het verste van het luikje vandaan, in tegenstelling tot Roos, die als laatste was ingestapt en die keer op keer half uit het vliegtuigje werd geslingerd, omdat haar instructor elke keer moest kijken of er een geschikt gat in de wolken zat om doorheen te springen.
En daar gingen ze dan! Binnen een minuut of twee was het vliegtuigje al voor de helft leeg. Langzaam schoven mijn instructeur en ik dichter naar de uitgang, terwijl het vliegtuigje in een cirkeltje vloog om weer een beetje in de buurt van het vliegveld te komen. En toen was het zover. 'Benen over de rand en hoofd naar achteren' kreeg ik te horen.
WOESH! daar ging ik dan! Toen ik omhoog keek zag ik het roze vliegtuigje wegvliegen. 'Awesome' was het enige dat ik uit kon brengen. Suuupergaaf werkelijk om jezelf van 12.000 voet uit een vliegtuigje te storten! Wat een kick!
Toen de parachute na 45 seconden alweer uitging kon ik van het adembenemende (not really, zelfs in freefall kon ik prima ademhalen) uitzicht genieten.
Na een paar rondjes in de lucht getold te hebben, kwamen we weer op het vliegveld terecht. TOF! Ik wilde meteen weer! Definately een aanrader! Het was geweldig!
Eenmaal rustig op de grond gingen we meteen weer naar het information centre, dit keer om onze wandeldag te regelen.
De Tongariro-crossing is een wandeling van 19,4km over de Tongariroberg (1900 m).
De weersvoorspellingen zorgden voor enige twijfel over de mogelijkheid om de wandeling te lopen, maar voor alsnog leek het gewoon door te kunnen gaan.
's Middags zijn we dus vanuit Taupo langs het Taupomeer naar het zuiden gereden, naar het Tongariro National Park. Daar hebben we voor het eerst wild gecampeerd (dat mag hier dus gewoon!) We moesten de volgende ochtend vroeg op, dus een camping was het geld niet waard.
Om 5:00 uur ging de wekker, om 7:00 uur stonden we aan het begin van de wandeltrack. Eerst langzaam steigend, kwamen we door rotsformaties waar je op ieder ogenblik verwacht Orcs (Lord of the Rings) tegen het lijf te lopen.
Steeds steiler stijgt het pad, naast Mt. Ruapehu (Mt. Doom in LOTR), naar 1900 meter op de top van de Tongariro. Both mt. Tongariro and mt. Ruapehu, zijn actieve vulkanen, dus het landschap is voornamelijk kaal en rotsachtig. Na een paar prachtige kraters op de weg omhoog, gaat de track weer naar beneden langs een aantal helder blauwe kratermeren om uiteindelijk, na 19,4km en 7,5 uur lopen, te eindigen in een tropisch-achtig bos aan de voet van te berg.
Aan het einde van de middag zijn we weer terug gereden naar Taupo om daar gebruik te maken van de geweldige douches in de SuperLoo! (een groot toiletgebouw in het cenrtum).
Na een nacht op de free campsite bij Taupo, heeft Murphey ons (met wat kundige aansturingen van Roos) naar Waitomo gebracht, om daar te gaan 'tuben' in de Waitomo Caves.
Dat betekent dat we op een band over een ondergrondse rivier zijn gedreven. Heel cool, want we konden een heeeeleboel glowworms zien (kleine lichtgevende wormpjes aan de bovenkant van de grot) en we moesten een aantal keer van een waterval jumpen in de grot...
Zo mooi als Nieuw-Zeeland bovengronds is, zo mooi is het dus zeker ook onder de grond!
Eenmaal weer bovenop de aardkorstwerden we opgewacht door heerlijk warme douches (kom je niet al te vaak tegen als je aan het camperen bent...) en hot soup met bagels! (Yumm!)
Die avond hebben we op een totaal verlaten camping geslapen! We hadden dus het hele campingveld, midden in een prachtig forrest, helemaal voor onszelf. Toen we 's avonds bij ons kampvuur zaten begon het te regenen. Pas toen we 3 dagen later in Wellington aankwamen stopte het met regenen.
In Wellington zijn we naar het Te Papa museum geweest. Het grootste museum van Nieuw-Zeeland, met tentoonstellingen over de hele geschiedenis, natuur en cultuur van Nieuw-Zeeland. Very very Big!
We waren uitgenodigd in het studentenhuis van Hannah, het coole achternichtje van Roos, om te komen eten. En of course werden we meteen uitgenodigd om te blijven slapen, soooo nice!
Wellington is de hoofdstad van NZ, dus een bezoekje aan het New Zealandse parlement kon niet uitblijven. En 's avonds gingen we naar een fantastisch gratis concert in de Botanic Gardens! Ook echt heel erg cool! Helemaal gratis en er hing een ge-wel-dige sfeer! Achteraf hebben we nog geprobeerd te gaan stappen in Wellington, maar op een maandagavond valt er in Wellington niet zo vreselijk veel uit te gaan...
En toen was het dan eindelijk zo ver om naar het zuidereiland te gaan! Met de ferry welteverstaan...
Over de avonturen op het zuidereiland kun je in mijn volgende bloggie lezen...

Xoxo
T.